Władysław Borowiec (ur. 9.01.1947 Dominów), geodeta, taternik, speleolog, organizator badań tatrzańskich, ratownik. Absolwent Wydziału Geodezji Górniczej AGH, od 1970 do emerytury pracownik naukowo-dydaktyczny AGH, dr inż. Geodezji górniczej i fotogrametrii. Kontakty z górami zaczął w 1963 roku i rozwinął je w kierunku taternictwa jaskiniowego połączonego z pomiarami jaskiń i ich dokumentacją kartograficzną. Członek Akademickiego Klubu Grotołazów i jego prezes w latach 1972-1974. Jako opiekun Studenckiego Koła Naukowego Geodetów AGH był motorem obozów pomiarowych w jaskini Czarnej, zwieńczonych odkryciem jej drugiego otworu. Członek – założyciel Krakowskiego Oddziału PTPNoZ i jego Sekcji Taternickiej. W latach 1974-1991 był ratownikiem-ochotnikiem Grupy Tatrzańskiej GOPR i od początku (1978) członkiem Zespołu Interwencyjnego Ratowników Jaskiniowych zorganizowanego przez Janusza Śmiałka. Po czasowym wyjeździe Śmiałka z kraju przejął kierownictwo tego Zespołu. Uczestnik wypraw speleologicznych do Pierre Saint Martin w Pirenejach (1972) oraz Ghar Parau w Iranie (1973). Był uczestnikiem wypraw Oddziału Krakowskiego PTPNoZ: Andy'75, Nuristan'77 oraz wypraw innych klubów: Nepal'84, Kaukaz'86, Chiny-Tybet 2009. Wielokrotnie wspinał się w Alpach, tam też miał poważny wypadek podczas wspinaczki. Narciarz i skiturowiec.

Przygotowane na podstawie zbioru biogramów absolwentów AGH pt „Taternicy byli i są wśród nas", wydanego przez Koło Pracowników AGH Krakowskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk o Ziemi (Kraków 2019)